ကၽြန္ေတာ့္စာၾကည့္စားပြဲသည္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားကို လွမ္းျမင္ေနရသည့္ ျပတင္းေပါက္နားတြင္ ရွိသည္။ ထိုအေပၚစီးမွျမင္ရေသာျမင္ကြင္းမွ အနီး႐ွိငွက္ကေလးမ်ား ဆင္းသက္နားေန အိပ္တန္းတက္သည္ကို ျမင္ခြင့္ရခဲ့သည္။ အခ်ိဳ႕ငွက္မ်ားက လိုက္ကာၾကား ညႇပ္မိေနေသာ ပိုးေကာင္မ်ားကိုစားရန္ ျပတင္းေပါက္အနီးသို႔ ေရာက္လာၾကသည္။
ငွက္မ်ားသည္ ၎တို႔အနီးအနား ပတ္၀န္းက်င္ကို အႏၱရာယ္ရွိမရွိ ေလ့လာရင္း စူးစူးစိုက္စိုက္နားေထာင္တတ္ၾက သည္။ ၎တို႔အႏၲရာယ္ကင္းသည္ဟု တစ္ထစ္ခ်ယံုေတာ့မွ အက်အန အစာစားသည္။ သည့္တိုင္ စားရင္းႏွင့္ စကၠန္႔ အနည္းငယ္ၾကာတိုင္း ပတ္၀န္းက်င္ကို ေလ့လာျပန္သည္။
သတိ၀ီရိယရွိသည့္ ထိုငွက္ေလးမ်ားသည္ ခရစ္ယာန္ မ်ားအတြက္ သမၼာသတိရွိရန္  သမၼာက်မ္းမွသြန္သင္ထားမႈကို သတိရေစပါသည္။ ဤကမာၻေလာကႀကီးသည္ စံုစမ္းျခင္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာေၾကာင့္ အႏၲရာယ္ရွိေၾကာင္း မိမိကိုယ္ကို အဆက္မျပတ္သတိေပးလ်က္ ႏိုးၾကားမႈရွိရန္ လုိအပ္သည္။ အာဒံႏွင့္ ဧ၀ကဲ့သို႔  “ စားဘြယ္ေကာင္းျခင္း၊ အဆင္းလွျခင္း၊ ပညာတိုးပြားေစလိုေသာငွာ ႏွစ္သက္ဘြယ္ေသာအပင္ျဖစ္ျခင္း” (ကမာၻ ၃း၆) စသည္ျဖင့္ ေလာကႀကီး၏ ဆြဲေဆာင္ေနေသာအရာမ်ားႏွင့္ အလြယ္တကူ ၿငိတြယ္တတ္ၾကသည္။
‘‘သင္တို႔သည္ သတိႏွင့္ေစာင့္ေနၾကေလာ့။ ယံုၾကည္ျခင္း၌ တည္ၾကေလာ့’’ (၁ေကာ ၁၆း၁၃) ဟူ၍ ရွင္ေပါလုက သတိေပးဆံုးမသည္။ တစ္ဖန္ ‘‘သမၼာသတိရွိလ်က္ မအိပ္ဘဲ ေစာင့္ေနၾကေလာ့။ သင္တို႔၏ ရန္သူတည္းဟူေသာ မာရ္နတ္သည္ ေဟာက္ေသာ ျခေသၤ့ကဲ့သုိ႔ အဘယ္သူကိုမ်ိဳရမည္နည္းဟူ၍ လွည့္လည္ရွာေဖြလ်က္ရွိ၏’’ (၁ေပ ၅း၈) ဟူ၍လည္း ထပ္မံသတိေပးထားသည္။
ကိုယ္ပိုင္သမုဒၵရာ၀မ္းတစ္ထြာအတြက္ လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ေနရင္း ကၽြန္မတုိ႔ကို မည္သည့္ အရာက လံုးပါးပါးေစသနည္းဆိုသည္ကို သတိခ်ပ္မိပါသလား။ ‘‘ဘုရားရွင္ကိုပဲ ယံုၾကည္ခဲ့ရင္ အေကာင္းသား’’ ဟု ေနာင္တရစရာျဖစ္ေစမည့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္စိတ္ခ်မႈ၊ စိတ္သေဘာ ခုိင္မာျခင္းတို႔ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ားကို  ကၽြန္မတို႔ သတိရွိရွိ ေစာင့္ၾကည့္ ေနပါသလား။  LAWRENCE DARMANI