စေကာ႔လူမ်ိဳးသင္းအုပ္ဆရာ ဟန္နရီ ဒါဘန္ဗီးလ္ က စေကာ႔တလန္ နယ္ၿမိဳ႕ေလး တစ္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ေသာ သူ၏အသင္းေတာ္မွ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ သူသည္ အီဒင္ဘာရာ ၿမိဳ႕ကို   ျမင္ဖူးေရာက္ဖူးခ်င္ေသာ္လည္း ခရီးစဥ္၌ ႐ွည္လ်ားမဲေမွာင္ေသာ ရထားလိုဏ္ေခါင္းကို ျဖတ္သန္းရမည့္ အခိုက္အတန္႔ကို ေၾကာက္႐ြံ႕လ်က္႐ွိသည္။
သို႔ေသာ္လည္း တစ္ေန႔တြင္ အီဒင္ဘာရာ ၿမိဳ႕သို႔
မျဖစ္မေနသြားရန္ အေျခအေနႏွင့္ ႀကံဳလာသျဖင္႔ ရထားစီးလ်က္ ထြက္လာခဲ႔သည္။ ၿမိဳ႕ႏွင္႔နီးလာေလ စိတ္လႈပ္႐ွားေလ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လိုဏ္ေခါင္းကို မျဖတ္မီေလးတြင္ စိုးရိမ္မႈေၾကာင္႔ ပင္ပန္းလ်က္ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ သူႏိုးလာေသာအခါ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ ေရာက္႐ွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ထဲမွ အခ်ိဳ႕တို႔သည္ ေသျခင္းကို မၾကံဳေတြ႕ရ
ဟူသည္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ သခင္ေယ႐ႈ ျပန္လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ အသက္႐ွင္လ်က္႐ွိေနပါက “သခင္ဘုရားႏွင္႔ အာကာသေကာင္းကင္၌”  ဆံုေတြ႕ၾကရမည္ျဖစ္သည္ (၁ သက္ ၄ း၁၃-၁၈)။ သို႔ေသာ္ ကၽြႏု္ပ္တို႔အမ်ားစုမွာ ေသဆံုးၿပီးမွ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ေရာက္ၾကရ သည္ျဖစ္ၿပီး၊ အခ်ိဳ႕လူမ်ားအတြက္ ထိုအခ်က္က ႀကီးမားေသာ စိုးရိမ္ပူပန္မႈကို ျဖစ္ေစ သည္။ ေသရမည့္အေရးက ရင္ဆိုင္ရန္ အလြန္ခက္ခဲလိမ္႔မည္ဟု ကၽြႏု္ပ္တို႔ စိုးရိမ္ ၾကသည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ကယ္တင္႐ွင္ သခင္ေယ႐ႈ၏ အာမခံမႈေၾကာင္႔ ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ အသက္႐ွင္ႏိုင္ၿပီး ကမာၻေျမေပၚတြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ေသဆံုးခ်ိန္ကိုျဖတ္သန္း ၾကရမည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔မ်က္လံုးမ်ား ဖြင္႔ေသာအခါ ဘုရားသခင္ေ႐ွ႕ေတာ္ေမွာက္သို႔ ေရာက္႐ွိေနမည္ျဖစ္သည္။ ဂၽြန္ဒြန္နီက “ခဏတာ အိပ္စက္ၿပီးေနာက္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ထာဝရ ႏိုးထၾကမည္” ဟု ေျပာခဲ႔သည္။   DAVID ROPER