မဲေမွာင္ေသာ နံနက္ခင္းေပ။ အမည္းေရာင္ တိမ္တိုက္မ်ားက ေကာင္းကင္၌ ျပည့္ႏွက္ ေနၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အုံ႔မိႈင္းေနသျဖင္႔ ကၽြႏု္ပ္စာဖတ္ရန္ မီးဖြင္႔ဖို႔ လိုသည္။  အခန္း၌ လင္းထိန္သြားမွ ေနသားတက် ျဖစ္သြားသည္။ အျပင္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေလက တိမ္မ်ားကို အေ႐ွ႕ဘက္သို႔ တြန္းပို႔လိုက္သျဖင့္ ေကာင္းကင္ႀကီး ၾကည္လင္ သြားကာ ေနမင္း၏အလင္း ထြက္ေပၚလာသည္။
ျမင္ကြင္းကို ေကာင္းစြာေတြ႕ရရန္ ျပတင္းေပါက္ဆီသို႔ ကၽြႏု္ပ္ လွမ္းသြားခဲ႔စဥ္ အေတြးတစ္ခု ေခါင္းထဲဝင္လာသည္။  “အေၾကာင္းမူကား၊ ေမွာင္မိုက္ေပ်ာက္လြင္႔၍၊ မွန္ေသာ အလင္းသည္ ထြန္းေတာက္လ်က္႐ွိ၏” (၁ ေယာ ၂း၈)။ တမန္ေတာ္ ႐ွင္ေယာဟန္က ထိုစကားမ်ားအား ယံုၾကည္သူ မ်ားကို အားေပးရန္ ေရးသားခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ သူက “မိမိ ညီအစ္ကိုကို ခ်စ္ေသာသူသည္ အလင္း၌ တည္ေန၏။ ထိမိ၍ လဲစရာအေၾကာင္းသည္ ထိုသူ၌မ႐ွိ” (း၁၀) ဟု ဆက္လက္ ေျပာဆိုခဲ႔သည္။ ဆန္႔က်င္ဘက္အေနျဖင္႔ မုန္းတတ္ေသာသူမ်ားကို အေမွာင္၌ က်င္လည္ေသာသူမ်ားႏွင့္ တန္းတူသတ္မွတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ အမုန္းတရားက အသိတရားကို တုံ႔ဆိုင္းေစၿပီး ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ကိုယ္က်င္႔သိကၡာ လမ္းေၾကာင္းကို ေသြဖယ္ေစသည္။
လူသားမ်ားကို ခ်စ္ျခင္းက အျမဲေတာ႔ မလြယ္ကူပါ။ သံုးသပ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ျခင္း၊ ခြင္႔လႊတ္ျခင္းႏွင္႔ သစၥာ႐ွိျခင္းတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္၏အလင္းႏွင္႔ နက္နဲေသာ ဆက္ဆံေရးကို ထိန္းသိမ္းေပးသည့္အစိတ္အပိုင္းမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သတိေပးျခင္း ခံရသည္။ မုန္းတီးျခင္းအစား ခ်စ္ျခင္းကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ေသာအခါ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္႐ွိ ေလာကကမာၻအား ကိုယ္ေတာ္ႏွင္႔ ကၽြြႏ္ုပ္တို႔၏ဆက္ဆံေရးကို ျပသၿပီး ကိုယ္ေတာ္၏အလင္းအား ထင္ဟပ္ ေစျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ အလင္းျဖစ္ေတာ္မူ၏။ “ဘုရားသခင္၌ ေမွာင္မိုက္
အလင္းမ႐ွိ” ( ၁ေယာ ၁း၅)။ JENNIFER BENSON SCHULDT